Jak oswoić dziecięcy lęk

Od czasu do czasu ktoś mnie pyta jak radzić sobie z lękami i strachami dzieciaczków. Słyszę o wymiotujących przedszkolakach, łysiejących pierwszakach... 

Zajęcia z dziećmi mogą przebiegać w następujący sposób:

1. Rozmowa na temat uczuć, emocji: czym jest strach, radość, smutek itp. i jak możemy je okazać, rozpoznać u ludzi. Wybieranie kolorów chust, prezentowanie ciałem i mimiką twarzy danego uczucia, emocji.

2. Każdy czasem się boi, to nic złego... Rozmowa o tym, że warto o strachach porozmawiać, że czasem rodziców również się boi, np. o zdrowie dziecka, o pracę itp.

3. Potem poprosimy dzieci, aby opowiedziały jak radzą sobie ze strachem: burza mózgów, każdy pomysł jest dobry. Stach można ośmieszyć, wygonić, przepędzić, można się przed nim ukryć pod kocem, zaświecić latarkę, wykrzyczeć, wezwać na pomoc starsze rodzeństwo, można przytulić się do mamy itp.

4. Rysowanie swoich strachów: pająków, burzy, błyskawic, ciemności itp.

5. Kruszenie strachu: sypiemy dzieciom na kartki z rysunkami chrupki kukurydziane, dzieci kruszą je wałkiem do ciasta na drobny pył, niszczą strachy, walczą z nimi, potrafią je zmiażdżyć.

6. Kolejnym krokiem jest otwarcie okien. Dzieci wyrzucają zmiażdżone strachy przez okno, wydmuchując, rozwiewając je na cztery strony świata.

7. Ostatecznie pokonują symbolicznie strach przepuszczając rysunki przez niszczarkę do papieru (można też potargać, pognieść), aby unicestwić strachy na Amen.

8. Papier z niszczarki wykorzystać można do ulepienia radości: na szary papier przyklejamy porozcinane papierki ze strachami i pomalowane na kolory tęczy, radości, odwagi. Można też dokleić kwiaty z krepy, motylki z kolorowego papieru itp.

9. Na koniec rakieta: chwytamy się za ręce, w kręgu, kucamy i wyskakujemy w górę wykrzykując ile pary w gardłach: "udało się"!