MajLiw Gabinet Psychologiczny

Obserwuję małe dzieci i mam poważne wątpliwości związane ze zdalnym nauczaniem. W gabinecie słyszę: "ta pani jest niedobra, nie pozwala nam pogadać, a ja tak tęsknię za spotkaniem z kolegami". Czy można pogodzić jedno z drugim? Zaspokoić potrzebę kontaktów społecznych i edukować? Myślę, że tak, wiele zależy od nauczyciela. Może warto przemyśleć organizację zdalnej lekcji małych dzieci, aby mogły czerpać radość z tej formy uczenia się? Pomocne są w tym neurony lustrzane. Czym są neurony lustrzane? Neurony zostały odkryte w 1881 roku przez Henricha Wilhelma Waldeyera. Dziś o neuronach wiemy znacznie więcej niż wtedy. W 2010 roku badaczom z Uniwersytetu Kalifornijskiego pracującym pod kierunkiem Roya Mukamela udało się bezpośrednio zidentyfikować neurony lustrzane u ludzi, opisane w 2004 roku przez włoskich naukowców  pod kierownictwem Giacoma Rizzolattiego   w czasopiśmie „Science”. W 2010 roku dowodów d ostarczyli m.in. Valeria Gazzola i Christian Keysers, dwoje naukowców, któ

Przypomniałam sobie dzisiaj o książeczce uwielbianej przed laty przeze mnie i mojego syna. Z lekturą tą wiążą się moje miłe wspomnienia wspólnego, wieczornego czytania. Magiczny świat książek: tylko mój i syna.  Daniel Joris: „Artur czarodziej”, Wydawnictwo Siedmioróg. Książeczka świetnie nadaje się do samodzielnego czytania przez uczniów klas I-III, a młodszym dzieciom można ją czytać i inicjować dzięki niej rozmowę. Opowiada o Arturze, który codziennie wciela się w inne zwierzątko: myszkę, żabkę, ptaka, kreta, królika i lisa. Pod postaciami tych zwierząt przeżywa niesamowite przygody. Pierwszy raz przeczytałam synowi tę książkę kiedy miał 4 lata. A potem wracaliśmy do niej przez wiele kolejnych lat. Książka ma wiele pięknych i kolorowych ilustracji, tekst jest napisany dużą czcionką (w przypadku mojego syna to było istotne, ponieważ jest dyslektykiem), nie zawiera nadmiaru tekstu na stronie, opowieści są krótkie i pełne przygód.

Stymulowanie mózgu, a zwłaszcza jego funkcji intelektualnych jest proste i dostępne dla każdego! Rozmaite ćwiczenia rozwijające mózg nie wymagają bowiem specjalnych narzędzi czy książek – wystarczy odrobina kreatywności, gry, dobry pomysł i szczere chęci. Najczęściej ćwiczone funkcje to skupienie uwagi, pamięć, kojarzenie i selekcjonowanie informacji, analizowanie, myślenie strategiczne oraz logiczne myślenie. To podstawowe zadania, jakie stawiają przed człowiekiem ćwiczenia na sprawność mózgu. Sposobów na rozwijanie funkcji poznawczych jest mnóstwo, a usprawnianie pamięci i koncentracji uwagi to kluczowe cele, znacząco wpływające na całokształt funkcjonowania w codziennym życiu. Metod pracy nad poprawą koncentracji jest na rynku całe mnóstwo, począwszy od prostej gry memory po bardziej skomplikowany i wymagający specjalistycznego sprzętu EEG Biofeedback .  Gra memory – teoretycznie dedykowana dzieciom i młodzieży, jednak nic nie stoi na przeszkodzie, aby grały w nią również osoby dor

Wielu rodziców doświadcza sytuacji, w których ich dzieci napotykają trudności związane z rozwojem emocjonalnym, społecznym czy poznawczym. Często rodzice zastanawiają się, kiedy już jest ten czas, żeby skorzystać z porady psychologa. Drogi rodzicu nie musisz czekać na moment, gdy pytań i wątpliwości będzie coraz więcej, a nierozwiązywane problemy doprowadzą do sytuacji, w której jako rodzic poczujesz się bezradny. Paradoksalnie nie musisz mieć problemów, żeby pójść do psychologa. Wystarczy, że jesteś uważnym rodzicem- doświadczasz radości i rozterek wychowania. Często opierasz się na intuicji, wiedzy i doświadczeniu budując relację z własnym dzieckiem. Zadajesz sobie pytania dotyczące jego rozwoju oraz funkcjonowania. Jeśli budzą one Twoje wątpliwości oraz niepokój masz prawo szukać pomocy i wsparcia u psychologa. Gabinet psychologa to jest to miejsce, w którym możesz wyrazić swoje troski, niepokoje, oczekiwać zrozumienia i wysłuchania. A także analizy sytuacji problemowej oraz próby w

Codziennie krążą nad swoimi dziećmi, czuwają, interweniują i maksymalnie wkraczają w ich życie. Ostatnie badania mówią, że nadmierny udział w życiu szkolnym, zwłaszcza w pomaganiu w pracach domowych, jest potencjalnym zagrożeniem dla rozwoju ich dzieci. Wielu rodziców utożsamia "bycie dobrym rodzicem" z "byciem nadopiekuńczym rodzicem" i tym samym wyrządza swoim dzieciom wiele szkód. Dlaczego? Wyręczanie nie jest drogą do sukcesu dziecka w przyszłości. Wyręczanie się innymi, wożenie się na czyichś plecach, czynienie innych za swoje niepowodzenia i porażki, oczekiwanie na "mannę z nieba", nieumiejętność planowania i zarządzania czasem stanie się wiodącym programem życiowym człowieka, którego rodzice w dzieciństwie wyręczali, za które myśleli, o które się wykłócali z nauczycielami i popadali w konflikty z innymi rodzicami. Szkoła i kontakty z rówieśnikami, to poligon ćwiczeniowy dla młodego człowieka, na którym trenuje umiejętności społeczne, zdobywa pozycję

Polecam, warto posłuchać. Leszek Jaroszewski jest psychologiem, psychoterapeuta i seksuologiem. Ma ogromne doświadczenie, jest ciepłym i wyważonym człowiekiem. Z przyjemnością się Go słucha. Leszku, czekam na kolejne rozmowy z Tobą:-) Link do nagrania >>>>>>

 "100 pomysłów, jak lepiej radzić sobie z ADHD" autorstwa Francine Lussier. Książka wydana w 2020 roku przez Grupę Wydawniczą Harmonia        Nie planowałam zakupu nowej książki związanej z ADHD, bo wydawało mi się, że w tym temacie powiedziano już wszystko i nie da się już wnieść niczego wartościowego, ani czegoś czego już byśmy o tym zaburzeniu nie wiedzieli.  Myliłam się i nie chodzi tutaj o nowe informacje, a o sposób w jaki autorka rozprawiła się z tym zaburzeniem rozwojowym. W telegraficznym skrócie przypomnę, że ADHD  jest zaburzeniem o podłożu neurologicznym i pojawia się przed siódmym rokiem życia. Objawia się deficytami uwagi bądź nadaktywnością i impulsywnością. Wspomniany poradnik skierowany jest do nauczycieli i rodziców dzieci z ADHD, a także do młodzieży z tym zaburzeniem.  Autorka sama zmagała się w dzieciństwie i młodości z nadpobudliwością, może dlatego atutem tego poradnika jest jego prostota. Treści o charakterze specjalistycznym przeplecione są wypracowan

TAK!!! Ostatnie dziesięciolecie przyniosło znaczące postępy w neuropsychologicznych technikach, służących optymalizacji pracy naszego mózgu, a w rezultacie wpływających na zmianę naszego zachowania. Nowa bezinwazyjana, diagnostyczno – terapeutyczna aparatura zwana EEG Biofeedback lub neurofeedback zyskała na popularności w USA i Europie Zachodniej, gdzie działa już kilka tysięcy specjalizujących się w tej metodzie ośrodków. Obecnie nowoczesna terapia wykorzystywana do wspomagania leczenia w klinikach, ośrodkach rehabilitacyjnych oraz poradniach psychologiczno-pedagogicznych cieszy się dużym uznaniem w Polsce.  Potęga umysłu  Przy użyciu aparatury EEG Biofeedback można nauczyć się optymalnego korzystania z własnego umysłu. Podstawą jest tu wykorzystanie plastyczności mózgu, czyli jego zdolności do zmian organizacji połączeń neuronalnych pod wpływem bodźców, które na niego oddziałują. Dzięki systematycznym treningom można doskonalić funkcjonowanie ludzi zdrowych, na p

Na temat udziału dziecka w ceremoniach pogrzebowych opinie są podzielone.  Toczą się dyskusje, czy zostawić dziecko w domu, unikać tematu śmierci w rodzinie, czy pozwolić na wspólne przeżywanie żałoby i obecność na pogrzebie. Przeciwnicy sugerują, że to przykre przeżycie i wręcz niepotrzebna trauma. Zwolennicy uważają jednak, że ukrywanie, unikanie tematu śmierci, to bomba z opóźnionym zapłonem, która prędzej czy później wybuchnie. Nie wiemy, co dzieje się w główce małego dziecka, o czym myśli i jak rozumie sytuację. Wyczuwa napięcie i smutek członków rodziny. Lepiej więc wziąć sprawy we własne ręce i wytłumaczyć dziecku, dostępnym dla jego wieku językiem, co się wydarzyło.  Smutek, tragedia związana z odejściem bliskiej osoby jest nie do opisania. Każdy z nas reaguje na nią inaczej, pokazując swoje uczucia i emocje. Wyróżnia się kilka faz żałoby. Fazy żałoby: otępienie oraz szok (bezpośrednio po śmierci bliskiej osoby), żal oraz tęsknota (faza najsilniejszego smutku, pojawiają się sil

 Temat bez dna... myślę, że jeszcze nie raz się tutaj pojawi. Zgłasza się do mnie wielu rodziców zmęczonych, zniechęconych, bezradnych, często przepełnionych bezsilnością, a nawet złością, nie mających pomysłu na to, jak opanować wybuchy złości swojego dziecka. Ich frustracja często sięga zenitu i mówią, że nie lubią swojego dziecka, że są załamani i zawstydzeni z powodu zachowania dziecka, obwiniają się, że nie mają dostatecznych kompetencji, aby sobie poradzić z własnym dzieckiem. Problem jest poważny, bo wszystkim nam zależy, by tego typu zachowania nie stały się wyuczonym, impulsywnym wzorcem reagowania dziecka, z którym coraz trudniej będzie się uporać.  Złość, to naturalne uczucie , które towarzyszy każdemu z nas. Tego, jak nad nią panować uczymy się przez całe życie. Najważniejsze, żeby poznać prawdziwe powody złości, czyli zainteresować się nie objawem (krzyk, tupanie, bicie, gryzienie, szarpanie itp.), a przyczyną (niezaspokojone potrzeby, takie jak głód i zmęczenie, kłótnie w

Kiedy czujesz, że ponoszą cię emocje najlepiej weź  głęboki oddech, nie daj się sprowokować i wciągnąć w dyskusję. One niczego nie wnoszą, nie przekładają się na rozwiązanie konfliktu, a tylko generują u obu stron dodatkowe napięcie. Staraj się rozmawiać nie w tym momencie, kiedy dzieje się coś złego, bo to nie jest moment na rozmowę. Wyjdź z pokoju czy na spacer, weź relaksacyjną kąpiel, zajmij się czymś przyjemnym (np. słuchaniem muzyki) lub czymś co pozwoli ci rozładować nieprzyjemne emocje. Pomyśl o tym, co mogłoby twoje dziecko uspokoić i jak możesz mu pomóc zredukować napięcie.   Co robić kiedy dziecko wybucha?

Jak odczytywać sygnały? Gdzie zaglądać? Jak wspierać dziecko w ataku złości? O co najczęściej się złościmy?  - ktoś zabrał/zniszczył nam naszą własność, - ktoś zajął nam nasze miejsce, - ktoś się z nas śmieje, - ktoś nas przedrzeźnia, -  ktoś szepcze za naszymi plecami, obgaduje nas, - ktoś narusza naszą przestrzeń osobistą, popycha nas, szturcha, - chcemy coś teraz, natychmiast dostać/kupić, - oszukano nas w grze, - coś nam się nie udało, - przegraliśmy w grę itp.               Co się dzieje wewnątrz i na zewnątrz organizmu? Działanie organizmu zmienia się pod wpływem złości.  Mięśnie się napinają, oddech przyspiesza, a serce zaczyna szybciej bić. Twarz pozostaje w grymasie, usta są często zaciśnięte. Twarz może zrobić się czerwona. Złość wyrażana jest najczęściej spontanicznie: gestami, krzykiem, tupaniem, kopaniem, a czasem nawet rękoczynami. Co możemy poczuć? Ciało daje nam wiele sygnałów przepowiadających wybuch złości. Musimy tylko nauczyć się je rozpoznawać i w porę je odczytywa

  Gabinet wyposażony jest w najnowsze, wystandaryzowane narzędzia, m.in. takie jak: - Stanford Binet-5,  - WISC®-V, Skala Inteligencji Wechslera dla Dzieci – wydanie piąte.  Szerokie zastosowanie WISC®-V, pozwala m.in. na: - identyfikowanie niepełnosprawności intelektualnej, - identyfikowanie i diagnozowanie zaburzeń uczenia się, - ocenę mocnych i słabych stron procesów poznawczych, - diagnozę dzieci zdolnych, - ocenę neuropsychologiczną.

Instrumental Enrichment jest metodą znaną na świecie od kilkudziesięciu lat, w Polsce zaś jest obecna od niedawna. Skuteczność metody potwierdzają liczne badania naukowe prowadzone przez psychologów w całej Europie. Metoda Intrumental Enrichment może być stosowana wyłącznie przez certyfikowanych terapeutów metody, którzy ukończyli specjalistyczne formy doskonalenia zawodowego podczas międzynarodowych szkoleń. Instrumental Enrichment to terapia stymulująca procesy poznawcze. Reguły myślenia, które ćwiczymy w zadaniach, mają być przenoszone na różne sytuacje szkolne i te spotykane w życiu codziennym. Program IE nie zakłada uczenia konkretnego materiału, który może zostać łatwo zapomniany. W trakcie zajęć uczymy się budować strategie bardziej efektywnego rozwiązywania zadań i problemów, nieszablonowego myślenia. Program przez kształtowanie myślenia i inteligencji ma wpływ na rozwój całościowo. Dzięki temu uczestnik nabiera samodzielności w myśleniu, rozwija zdolność krytycznej oceny

Coraz więcej dzieci żyje w rodzinach w sytuacji rozwodu, czy podzielonych przez separację. Nie robiłam na ten temat badań, ale z obserwacji związanej z zapotrzebowaniem na usługi psychologiczne pozwalam sobie na wyciągnięcie takiego wniosku.  Sytuacja rozwodu, czy separacji rodzi wiele pytań:  - czy opieka naprzemienna jest najlepsza dla dzieci? - czy musi być dzielona po równo? - w jaki sposób rodzice powinni negocjować warunki opieki nad dziećmi w różnym wieku? - co robić jeśli dziecko tęskni za drugim rodzicem? - co robić jeśli dziecko chce przerwać pobyt u rodzica i wrócić do drugiego domu? - jak rozwiązywać sytuacje trudne związane z pojawieniem się nowego partnera rodzica w systemie rodzinnym? - skąd wiedzieć co jest dla dziecka najlepsze? - kto powinien podejmować decyzje w sprawie wychowania, edukacji i zdrowia dziecka? - jak rozgraniczyć własne traumatyczne przeżycia od działania na rzecz dobra dziecka? - jaką role powinny odgrywać same

Znalezione podczas porządkowania zasobów ...;-) Żonglowanie uważamy za cyrkową sztuczkę. Tymczasem systematyczne trenowanie tej umiejętności rozwija mózg i zdolność koncentracji, poprawia koordynację, pozwala utrzymać właściwą postawę ciała. Gdy pijemy herbatę, wkładamy buty czy zbiegamy po schodach, nie zastanawiamy się nad tym, jak bardzo skomplikowane ruchy wykonuje wówczas nasze ciało. Precyzją i finezją ruchów zachwycamy się dopiero wtedy, gdy oglądamy pokazy mistrzów jazdy figurowej na lodzie lub występy akrobatów czy żonglerów. Ich umiejętności wydają nam się wręcz niedostępne dla zwykłych ludzi. Tymczasem okazuje się, że może je opanować właściwie każdy. Co więcej, badania neuropsychologiczne ujawniły nieznane dotąd korzyści płynące z tak pozornie dziwnych i niepotrzebnych czynności, jak żonglowanie. Niezwykłe odkrycie Kierowany przez Bogdana Draganskiego zespół naukowców z Uniwersytetu w Ratyzbonie przeprowadził eksperyment, którego rezultaty odbiły się głośnym echem w świ

Od czasu do czasu ktoś mnie pyta jak radzić sobie z lękami i strachami dzieciaczków. Słyszę o wymiotujących przedszkolakach, łysiejących pierwszakach...  Zajęcia z dziećmi mogą przebiegać w następujący sposób: 1. Rozmowa na temat uczuć, emocji: czym jest strach, radość, smutek itp. i jak możemy je okazać, rozpoznać u ludzi. Wybieranie kolorów chust, prezentowanie ciałem i mimiką twarzy danego uczucia, emocji. 2. Każdy czasem się boi, to nic złego... Rozmowa o tym, że warto o strachach porozmawiać, że czasem rodziców również się boi, np. o zdrowie dziecka, o pracę itp. 3. Potem poprosimy dzieci, aby opowiedziały jak radzą sobie ze strachem: burza mózgów, każdy pomysł jest dobry. Stach można ośmieszyć, wygonić, przepędzić, można się przed nim ukryć pod kocem, zaświecić latarkę, wykrzyczeć, wezwać na pomoc starsze rodzeństwo, można przytulić się do mamy itp. 4. Rysowanie swoich strachów: pająków, burzy, błyskawic, ciemności itp. 5. Kruszenie strachu: sypie